ΕΥΡΩΠΗ, ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ: Η Ελλάδα στο επίκεντρο μίας φανταστικής ιστορίας συνωμοσίας

Η Ελλάδα στο επίκεντρο μίας φανταστικής ιστορίας συνωμοσίας, στην οποία συμμετέχουν οι Η.Π.Α. και η Γερμανία, με στόχο την απόκρυψη των προβλημάτων τους, καθώς επίσης την ηγεμονία της πλουσιότερης ηπείρου του πλανήτη

“Η θεωρία της συνωμοσίας στην κοινωνία είναι η άποψη ότι, η εξήγηση ενός κοινωνικού φαινομένου συνίσταται στην ανακάλυψη των ανθρώπων ή των ομάδων, οι οποίοι ενδιαφέρονται να συμβεί αυτό το φαινόμενο – ενώ το έχουν σχεδιάσει και συνωμοτήσει για να το προκαλέσουν. Η άποψη αυτή πηγάζει από τη αντίληψη πως, οτιδήποτε συμβαίνει στην κοινωνία (ιδιαίτερα, φαινόμενα όπως ο πόλεμος, η ανεργία, η φτώχεια και οι διάφορες ελλείψεις – καταστάσεις που κατά κανόνα όλοι οι άνθρωποι απεχθάνονται), αποτελεί αποτέλεσμα άμεσου σχεδίου ορισμένων ισχυρών ανθρώπων ή ομάδων” (K.Popper)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι Η.Π.Α., με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών τους, δημιουργούν μία οργάνωση, η οποία προβλέπει αφενός μεν την εκμετάλλευση της τεράστιας αγοράς της Ευρώπης σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης, αφετέρου τη διάλυση της, σε τυχόν εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης – ενώ διευκολύνουν το γερμανικό οικονομικό θαύμα, λόγω της θέσης της Γερμανίας, καθώς επίσης των «υπηρεσιών» της, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

Την βοηθούν λοιπόν το 1953 (επίσημη χρεοκοπία της) να επιτύχει τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των χρεών της, την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων με ιδανικές συνθήκες (χαμηλό επιτόκιο, δόσεις ίσες με το 4% των εξαγωγών της), την επαναβιομηχανοποίηση της (σχέδιο Marshall), καθώς επίσης τη μη πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες – με την επιφύλαξη της «επαναδιαπραγμάτευσης» των αποζημιώσεων, στην περίπτωση μίας ενδεχόμενης ένωσης της με την Ανατολική πλευρά της.

Προς το τέλος τώρα του 1970 εμφανίζεται στην Ελλάδα ένας εκπαιδευμένος στις Η.Π.Α. χαρισματικός πολιτικός ηγέτης, ο οποίος διαφθείρει ένα σχετικά μεγάλο μέρος του πληθυσμού – εθίζοντας το στην άμετρη κατανάλωση, στην ιδιοτελή ψήφο, στα χρέη και στην εύκολη ζωή. Αυξάνει τους μισθούς χωρίς κανένα κριτήριο παραγωγικότητας, διογκώνει τις κρατικές δαπάνες, καθώς επίσης τα ελλείμματα και διορίζει μία στρατιά ανεπαρκών δημοσίων υπαλλήλων - οι οποίοι στελεχώνουν μία «λεγεώνα», πιστή στις εντολές του αρχηγού της.

Τα έμπιστα μέλη της «λεγεώνας» τοποθετούνται σε καίριες θέσεις, οι οποίες εξασφαλίζουν στο κόμμα εξουσίας τη συνεχή επανεκλογή του – με την αδιαφανή χρηματοδότηση του να στηρίζεται στην υπόγεια διαπλοκή, καθώς επίσης στη διαφθορά.Μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας εξακοντίζεται στα ύψη – από μηδενική σχεδόν αφετηρία. Μέχρι τότε, οι χρεοκοπίες της Ελλάδας ήταν το αποτέλεσμα των συνεχών «πολέμων» για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας της – ενώ καμία χώρα δεν είχε εξευτελίσει ποτέ τους πολίτες της, οι οποίοι ζούσαν πάντοτε μέσα στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων τους.

Την ίδια εποχή, τα παιδιά του Σικάγου παίρνουν τα ηνία της πολιτικής στις Η.Π.Α., ιδιωτικοποιώντας σχεδόν όλες τις κερδοφόρες κρατικές δραστηριότητες. Στις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη, στις οποίες δραστηριοποιείται επεκτατικά η υπερδύναμη, τοποθετούνται κατά προτίμηση σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, με τη συμμετοχή εκπαιδευμένων στις Η.Π.Α. οικονομολόγων – επειδή αυτές μπορούν να εφαρμόζουν ευκολότερα τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, έχοντας μεταξύ άλλων τον έλεγχο των εργατικών συνδικάτων.

Αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η τότε Δ. Γερμανία υποχρεώνεται από τη Γαλλία να συμμετέχει στη μελλοντική δημιουργία της Ευρωζώνης, στο κοινό νόμισμα καλύτερα (ευρώ), πριν ακόμη της επιτραπεί η ένωση της με την Α. Γερμανία. Οι Γάλλοι κυρίως θεωρούν ότι, το κοινό νόμισμα θα αποτελούσε ισχυρή προστασία τους απέναντι στις ανέκαθεν επεκτατικές τάσεις της Γερμανίας - ενώ υπέφεραν κατά κανόνα από το ισχυρό νόμισμα (μάρκο) της γείτονας χώρας.

Τέλος η Ελλάδα, αρχές του 2000, πριν ακόμη καταφέρει δηλαδή να γίνει ισότιμο μέλος της Ευρωζώνης, αναζητάει λύσεις για την «παραποίηση» κάποιων «λογιστικών στοιχείων» της - τα οποία θα μείωναν το δημόσιο χρέος της, με τη βοήθεια της δημιουργικής λογιστικής. Η Ελληνίδα υπεύθυνος της Goldman Sachs στο Λονδίνο, διαπιστώνοντας έκπληκτη τις τεράστιες αδυναμίες της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωζώνης, καθώς επίσης όλων των υπολοίπων ελεγκτικών μηχανισμών της ΕΕ,δημιουργεί ένα προϊόν (swap), το οποίο επιτρέπει την απόκρυψη ενός μέρους των χρεών της Ελλάδας – μία εξαιρετικά κερδοφόρα τοποθέτηση για τον εργοδότη της, αφού μεταφέρονται χρέη στο μέλλον, με πολύ υψηλά επιτόκια.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ Η.Π.Α.

Ευρισκόμαστε ακριβώς στην εποχή (Μάρτιος 2005), όπου φαίνεται πλέον καθαρά ότι, η πολιτική χαμηλών επιτοκίων της Fedδεν έχει μειώσει την ανεργία που προκάλεσε η κατάρρευση των εταιρειών διαδικτύου - ενώ οδεύει προς το τέλος της η μείωση του κόστους της ώρας εργασίας στις Η.Π.Α., με τη Γερμανία να παίρνει τη «σκυτάλη» (λεπτομέρειες στο άρθρο μας «Σκάκι με το Διάβολο»).

Ειδικότερα η Γερμανία, έχοντας ανέκαθεν στόχο να ηγηθεί στην Ευρωζώνη, υποδουλώνοντας οικονομικά όλους τους εταίρους της (καταρχήν την περιφέρεια) αποφάσισε τη «συγκράτηση» των μισθών των εργαζομένων της - κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση των πραγματικών αμοιβών στη βιομηχανία της χώρας κατά 14% από το χρόνο εισόδου της στην Ευρωζώνη, οπότε την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της. Έτσι, σε συνδυασμό με την έντονα επεκτατική πολιτική της μέσω των μεγάλων επιχειρήσεων της (με τη βοήθεια της διαφθοράς διαπλεκομένων κυβερνήσεων), κατόρθωσε να «καταλάβει» την πρώτη θέση στην Ευρώπη - καθώς επίσης στις εξαγωγές παγκοσμίως (την τρίτη στις πωλήσεις πολεμικού εξοπλισμού).

Αντίθετα, οι Η.Π.Α. προσπάθησαν ατυχώς να «μεγεθύνουν» το ΑΕΠ τους «εσωτερικά», μέσω της καταναλωτικής επέκτασης των αμερικανικών νοικοκυριών, στα οποία προσέφεραν τη δυνατότητα (ακόμη και στα πολύ χαμηλά «εισοδηματικά στρώματα») να χρεωθούν και να «κερδοσκοπήσουν» - με τη βοήθεια των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού, της αυξημένης ποσότητας χρήματος και της αγοράς κατοικιών (ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης κλπ.).

Εκείνη ακριβώς την εποχή, η Βραζιλία ανακοίνωσε ότι δεν χρειάζεται πλέον τη στήριξη του ΔΝΤ, λόγω της θετικής οικονομικής της ανάπτυξης - σαν αποτέλεσμα της αύξησης των τιμών των ενεργειακών και λοιπών πρώτων υλών παγκοσμίως (η χώρα διαθέτει τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές). Ο υπουργός οικονομικών του μεγαλύτερου κράτους της Λατινικής Αμερικής είπε πως «Το καταστατικό του ΔΝΤ προβλέπει τη στήριξη, με στόχο την καταπολέμηση των κρίσεων του εμπορικού ισοζυγίου, καθώς επίσης του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Η συγκεκριμένη βοήθεια δεν είναι πλέον αναγκαία για τη Βραζιλία».

Στη συνέχεια (Απρίλιος του 2006), διενεργήθηκε το καθιερωμένο «ανοιξιάτικο» συμβούλιο της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Οι δύο διεθνείς «οργανισμοί» βίωναν τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία τους - όπου στην περίπτωση του ΔΝΤ, η κρίση ήταν πολύ πιο εμφανής. Το «Ταμείο» δεν είχε καταφέρει ακόμη να ξεπεράσει τα προβλήματα που του είχαν δημιουργηθεί, μετά τον καταστροφικό χειρισμό της ασιατικής κρίσης (1997) εκ μέρους του. “Τότε, το ΔΝΤ έχασε ολοσχερώς τη «νομιμοποίηση» του” σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του κέντρου παγκόσμιας ανάπτυξης.

Ειδικότερα, από την ασιατική κρίση και μετά, οι βασικοί «πελάτες» του ΔΝΤ, όπως η Ταϊλάνδη, οι Φιλιππίνες, η Κίνα και η Ινδία, φοβόντουσαν να ζητήσουν νέα δάνεια, διατηρώντας ακόμη «νωπή» στις μνήμες τους την καταστροφή του παρελθόντος- τα οδυνηρά επακόλουθα δηλαδή των τρομακτικών προγραμμάτων απελευθέρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών τους, τα οποία είχαν αποδεχθεί, μετά από «υπόδειξη» του ΔΝΤ, πολλές ασιατικές χώρες.

Επί πλέον αυτών, είχε προστεθεί μία εντυπωσιακή «κίνηση» αρκετών κρατών της Λατινικής Αμερικής, υπό την ηγεσία της Βραζιλίας και της Αργεντινής, με στόχο την ολοσχερή αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ. Τελικός στόχος τους ήταν η ολική «απεξάρτηση» τους από το «Ταμείο», το οποίο ήταν εξαιρετικά μισητό σε ολόκληρη την περιοχή.

Ουσιαστικά λοιπόν επρόκειτο για ένα καθαρό «μποϊκοτάρισμα» του ΔΝΤ - για ένα «εμπάργκο» καλύτερα, εκ μέρους μερικών εκ των μεγαλύτερων «πελατών» του. Το γεγονός αυτό είχε οδηγήσει το ΔΝΤ σε μία έντονη κρίση «προϋπολογισμού», αφού η λειτουργία του, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, χρηματοδοτούταν όλο και περισσότερο από τις πληρωμές των χρεών των «πελατών» του. Το ΔΝΤ υπολόγιζε ότι οι εισπράξεις του (τόκοι και χρηματοπιστωτικά έξοδα), θα μειωνόταν από 3,19 δις $ το 2005, στα 1,39 δις $ το 2006 - ενώ μέχρι το 2009 θα περιορίζονταν άλλο τόσο, εάν δεν λάβαινε έγκαιρα τα μέτρα του.

Η Παγκόσμια Τράπεζα τώρα ήταν επίσης σε δυσχερή οικονομική θέση - αν και δεν κατηγορούταν, όπως το ΔΝΤ για την αποτυχία στην Ασία ή για «μεθοδεύσεις», ανάλογες με αυτές του «Ταμείου».  Όμως, οι συνολικές εισπράξεις της, από τόκους και χρηματοπιστωτικά έξοδα, είχαν περιορισθεί ανησυχητικά – από 8,1 δις $ το 2001, στα 4,4 δις $ το 2004. Επίσης, τα έσοδα της από επενδύσεις ήταν μειωμένα – από 1,5 δις $ το 2001, στα 304 εκ. $ το 2004. Η Κίνα, η Ινδονησία, το Μεξικό, η Βραζιλία και πολλές άλλες «ανεπτυγμένες αναπτυσσόμενες» χώρες, αναζητούσαν ήδη νέους χρηματοδότες.

Η πρόθεση λοιπόν των δύο εργαλείων του Bretton Woods να ενεργοποιηθούν στις ανεπτυγμένες οικονομίες, μετά την εκδίωξη τους από τις αναπτυσσόμενες, ήταν υποχρεωτική, μετά την οικονομική «δυσπραγία», στην οποία βρέθηκαν οι δύο αυτοί οργανισμοί το 2005.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο Σεπτέμβρη του 2008, όπου καταγράφηκε η χρεοκοπία της Lehman Brothers, η οποία θεωρήθηκε από πολλούς σαν το μεγαλύτερο λάθος του αιώνα – ένα μεγάλο σφάλμα της κυβέρνησης των Η.Π.Α. Ήταν όμως «σφάλμα», ή απλά μία πανέξυπνη στρατηγική κίνηση στην παγκόσμια σκακιέρα; Το «πάτημα του κόκκινου πλήκτρου» ίσως, με το οποίο ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση (count down);

Η τράπεζα θα μπορούσε να είχε διασωθεί «μόνο» με 10 δις $. ‘Εν τούτοις, η αμερικανική κυβέρνηση δεν συμφώνησε - κάτι που έχει θεωρηθεί σαν το αποτέλεσμα της έχθρας του τότε Υπουργού Οικονομικών και πρώην διευθυντή της Goldman Sachs.Δεν μοιάζουν όμως όλα αυτά αλήθεια με κινήσεις «αντιπερισπασμού» των αντιπάλων – κυρίως των Ευρωπαίων, οι οποίοι έχασαν δισεκατομμύρια από την «κρίση» των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης των Η.Π.Α.;

Ενδεχομένως λοιπόν να ήταν μόνο «προπέτασμα καπνού» για τις χώρες που ζημιώθηκαν (εξαπατήθηκαν) από τη Lehman και τις Η.Π.Α. - οι οποίες πιθανότατα «διέσπειραν» ηθελημένα το πρόβλημα τους παγκοσμίως, με απώτερο ίσως στόχο να το επιλύσουν, επιβαρύνοντας ισόποσα όλους τους υπόλοιπους «συνεργάτες» τους. Ας σημειωθεί εδώ ότι, στις Η.Π.Α. η Lehman δεν διέθετε κανενός είδους προϊόντα σε ιδιώτες (ήταν η πλέον διεθνής όλων των αμερικανικών επενδυτικών τραπεζών, αφού το 50% των συνολικών  δραστηριοτήτων της ήταν εκτός Η.Π.Α.), οπότε η χρεοκοπία της δεν αποτελούσε πρόβλημα για τη χώρα.

Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία θεώρησε τότε πως δέχθηκε πολεμική επίθεση με οικονομικά εργαλεία, παρομοιάζοντας την με την κήρυξη του Πρώτου Παγκοσμίου Οικονομικού Πολέμου – ενώ στα τέλη του 2008 είχε εκλεγεί στην προεδρία της Αμερικής ο B.Obama, ο οποίος, συνετέλεσε τα μέγιστα στον «εφησυχασμό» των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, καθώς επίσης της κοινής γνώμης  (μετά τις τεράστιες απώλειες από τη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών που υπέστησαν). Ουσιαστικά δε το 2009 πραγματοποιήθηκε η «άλωση» της Ανατολικής Ευρώπης από το ΔΝΤ (Ουγγαρία, Ουκρανία, Ρουμανία, Λετονία κλπ.), το οποίο ανέλαβε τη μία μετά την άλλη χώρα «υπό την προστασία» του.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΤΩΝ Η.Π.Α.

Στις αρχές του 2009, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αποφασίζουν να επέμβουν ενεργητικά στα εσωτερικά θέματα της Ελλάδας, με στόχο να βοηθήσουν τόσο το ΔΝΤ, όσο και τους εντολείς του (Παγκόσμια Τράπεζα, Καρτέλ, Hedge Funds κλπ.), να δημιουργήσουν ένα «ρήγμα» στο τείχος της Ευρωζώνης – μία κερκόπορτα καλύτερα για την κερδοσκοπική είσοδο τους, με τη βοήθεια ενός Δούρειου Ίππου. Η απόφαση τους αυτή έχει επίσης «εθνική χροιά», αφού έχουν την άποψη ότι, πρέπει με κάθε θυσία να εμποδιστεί η Γερμανία, η οποία υποθέτουν πως θέλει να κατακτήσει οικονομικά την Ευρώπη, με στόχο την παγκόσμια ηγεμονία.

Στα πλαίσια αυτά, καταφέρνουν να «εγκλωβίσουν» τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος είναι αντιμέτωπος με ένα ευρύ φάσμα διαφθοράς και διαπλοκής αρκετών στελεχών της κυβέρνησης του – όντας εκ των πραγμάτων «εκβιάσιμος». Έτσι λοιπόν, σε μυστικές συναντήσεις μαζί του, καθώς επίσης με τον μελλοντικό αντικαταστάτη του, όπως και με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ελλάδας (με τη συμμετοχή της αμερικανικής κυβέρνησης, καθώς επίσης άλλων ισχυρών παραγόντων της υπερδύναμης, όπως των διεθνούς εμβέλειας χρηματιστών της), οργανώνουν μεθοδικά τα στάδια της χρεοκοπίας της χώρας.

Άλλωστε η εμπειρία τους, από την ενδοτική κυβέρνηση της Αργεντινής και όχι μόνο, είναι αρκετή για να εξασφαλίσει την επιτυχία του σχεδίου τους. Όπως και πριν από τη χρεοκοπία της Αργεντινής, οι συναντήσεις γίνονται κρυφά στη Νέα Υόρκη, με την διακριτική παρουσία χρηματιστών «τύπου» Paulson και Soros - οι οποίοι, εκπαιδευμένοι τέλεια στη «χειραγωγημένη κερδοσκοπία», βοηθούν τις διαδικασίες.

Το σχέδιο προβλέπει την ξαφνική παραίτηση του πρωθυπουργού, ταυτόχρονα με την ανακοίνωση ενός προγράμματος λιτότητας της Ελλάδας - το οποίο αφενός μεν αιτιολογεί πιστευτά την παραίτηση του, αφετέρου «προδιαθέτει» τις αγορές να οργανώσουν έγκαιρα μία μελλοντική επίθεση (όπως, για παράδειγμα, αγοράζοντας πάμφθηνα ασφάλιστρα κινδύνου, CDSδηλαδή, τα οποία στοιχηματίζουν στη χρεοκοπία).

Επίσης, τη διαδοχή του πρωθυπουργού από έμπιστο τους, ο οποίος αναλαμβάνει την αποστολή να παγιδεύσει τη Γερμανία, με τη βοήθεια ενός μάλλον «εκβιάσιμου» νέου υπουργού οικονομικών - μέσα από μία σειρά προδιαγεγραμμένων «πρωτοβουλιών». Πρώτη από αυτές είναι η εντολή στην ΤτΕ να ανακοινώσει πριν από τις εκλογές, δήθεν μυστικά, μία μελέτη, η οποία διογκώνει τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας «κατά το δοκούν» - λίγους μήνες αργότερα, να επιτρέψει κρυφά την «πώληση» ανοιχτών κερδοσκοπικών συμβολαίων, άνω των θεσμοθετημένων τριών ημερών (Τ+10).

Ο νέος πρωθυπουργός λοιπόν κερδίζει με την προσχεδιασμένη μεγάλη πλειοψηφία τις εκλογές, ενώ ο υπουργός του, λίγες ημέρες αργότερα, έχει την «εντιμότητα» να προειδοποιήσει τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωζώνης, σε σχέση με το ότι η χώρα του θα έχει πολύ μεγαλύτερο έλλειμμα από το προβλεπόμενο (μεταξύ άλλων λογιστικών «τεχνασμάτων», μεταφέροντας έσοδα στο 2010 και δαπάνες στο 2009). Ο Γερμανός γενικός διευθυντής της Eurostat (ο οποίος δεν γνωρίζει ότι, ο Έλληνας συνάδελφός του είναι παράλληλα μισθωτός του ΔΝΤ), έχοντας τις δικές του εντολές από την πατρίδα του, πέφτει στην καλοστημένη παγίδα - θεωρώντας ότι η Ελληνική «παρατυπία» εξυπηρετεί τα μέγιστα τα συμφέροντα και τους στόχους της Γερμανίας.

Αμέσως μετά ο Έλληνας υπουργός ξεκινάει τον έντεχνο διασυρμό της χώρας του, αναφερόμενος στα εγκληματικά λάθη της προηγούμενης κυβέρνησης, στην παραποίηση των λογιστικών της στοιχείων κλπ. – ενώ δεν αποφασίζει να χρησιμοποιήσει οικονομικά εργαλεία, όπως για παράδειγμα τα Εθνικά Ομόλογα,  τα οποία θα διευκόλυναν τη χρηματοδότηση της πατρίδας του. Στη συνέχεια, παρομοιάζει την Ελλάδα με τον Τιτανικό (ο οποίος προσέκρουσε στα βράχια λόγω ανικανότητας του κυβερνήτη του και βούλιαξε), αρνείται διαφόρων μορφών χρηματοδοτήσεις και δάνεια, «προκαλεί» τις εταιρείες αξιολόγησηςκαι άλλα πολλά - τα οποία επιδεινώνουν ραγδαία την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, ενώ την οδηγούν σε μία αδικαιολόγητη κρίση δανεισμού (αλλεπάλληλες δυσμενείς αξιολογήσεις, αύξηση των επιτοκίων κλπ.).

Με όλες αυτές τις ενέργειες δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις, οι οποίες διευκολύνουν τον πρωθυπουργό να περάσει στο επόμενο μέρος του σχεδίου των Η.Π.Α. – στην απειλή της Ευρωζώνης, λέγοντας ότι θα καλέσει το ΔΝΤ για να επιλύσει τα προβλήματα της χώρας του (μία κίνηση όμως, η οποία έγινε μάλλον πρόωρα, αφού τα επιτόκια δανεισμού ήταν μόλις στα επίπεδα του 5% -  θέτοντας σε κίνδυνο το αμερικανικό σχέδιο).

Δυστυχώς για την ίδια, η Γερμανία αποδεικνύεται ακόμη μία φορά κατώτερη των περιστάσεων, αφού δεν μπορεί να αξιολογήσει ότι, ο απώτερος στόχος είναι η διευκόλυνση της εισβολής του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη – επίσης η Γαλλία, η οποία δεν φαίνεται να διαθέτει την καλύτερη πολιτική ηγεσία της ιστορίας της (άρθρο μας: Πρώσοι, Γαλάτες και Σάξονες).

Έτσι λοιπόν, η Ευρωζώνη πέφτει στην παγίδα, αποδεχόμενη τη συμμετοχή του ΔΝΤ στη «διάσωση» της Ελλάδας (το δημόσιο χρέος της οποίας τότε ήταν περίπου όσο της Ιταλίας – στο 120% του ΑΕΠ της, ενώ το συνολικό χρέος της, δημόσιο και ιδιωτικό, μόλις στο 250%, όσο περίπου της Γερμανίας). Κατ’ επέκταση, ο Έλληνας πρωθυπουργός ολοκληρώνει και το δεύτερο στάδιο της αποστολής του – ενδεχομένως καλοπροαίρετα, εάν πράγματι πίστευε ότι εξυπηρετούσε παράλληλα τα συμφέροντα και της δικής του χώρας.

Το επόμενο στάδιο είναι η σκόπιμη μη εφαρμογή όλων των προγραμμάτων της Τρόικας (ουσιαστικά του ΔΝΤ, αφού μόνο αυτό είχε την κατάλληλη τεχνογνωσία), παρά την ψήφιση τους από τη Βουλή – καθώς επίσης η περαιτέρω διόγκωση ελλειμμάτων και χρεών, έτσι ώστε να αποτύχουν όλα τα προγράμματα διάσωσης και να διαιωνισθεί η παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα, καθώς επίσης να διευκολυνθεί η έφοδος του στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης – πρώτα στη «σύμμαχο» Ιρλανδία και μετά στην Πορτογαλία.

Απώτερος στόχος είναι φυσικά η επίθεση στη Γερμανία και η εγκατάσταση της αμερικανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη (με πρωθυπουργούς «ύπατους αρμοστές»), αφού προηγουμένως θα έχει επιτευχθεί η αποδυνάμωση των Τευτόνων, μέσα από πακέτα στήριξης, μηχανισμούς διάσωσης κλπ. - καθώς επίσης η κατάκτηση της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας. Όταν οι τελευταίες αυτές λεπτομέρειες της συνωμοσίας γίνονται τυχαία γνωστές στο διευθυντή του ΔΝΤ, συλλαμβάνεται για να μην την αποκαλύψει στη χώρα του – ενώ απελευθερώνεται στη συνέχεια, παραμένοντας «κρατούμενος» όμως με άλλα «στοιχεία», όπως και ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Παράπλευρο μέρος του σχεδίου είναι πιθανότατα η διατήρηση του ευρώ, αλλά σε μία ελεγχόμενη ισοτιμία με το δολάριο - επίσης η κερδοσκοπία, η λεηλασία του υπερβάλλοντος πλούτου της Ευρωζώνης, η αμυντική οικονομική θωράκιση της Δύσης απέναντι στην Κίνα και στη Ρωσία, όπως και πολλά άλλα. Στα πλαίσια αυτά, ο Ελληνικός Δούρειος Ίππος διατηρείται σταθερά στα όρια της χρεοκοπίας, τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί το σχέδιο της υπερδύναμης – έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιείται σαν μοχλός πίεσης ή απειλής της Γερμανίας, στην περίπτωση που θα αντιλαμβανόταν την παγίδα.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία κόστισε τεράστια ποσά στις τράπεζες της (μόνο τα «ανοιχτά ομόλογα της Commezbank ξεπερνούν τα 800 δις €, τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν κάποια στιγμή οι φορολογούμενοι), ημερκαντιλίστρια καγκελάριος αντιλαμβάνεται ότι, οι Η.Π.Α. ευρίσκονται σε πορεία παρακμής – οπότε δίνεται η ανέκαθεν αναμενόμενη ευκαιρία στη Γερμανία να επικρατήσει οικονομικά στην Ευρώπη, με απώτερο στόχο την παγκόσμια κυριαρχία (εάν όχι, την απεξάρτηση της από την υπερδύναμη).

Στα πλαίσια αυτά η Γερμανία θεωρεί εύλογα ότι, η ιδανική υποψήφια χώρα για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων εταίρων της, έτσι ώστε να πειθαρχήσουν στις δικές της εντολές, καθώς επίσης να υποταχθούν στις ηγετικές της βλέψεις, είναι η Ελλάδα. Η χώρα είναι εντελώς ανοργάνωτη και απείθαρχη (σε αντίθεση με το δικό της οργανωμένο, απόλυτα αστυνομικό κράτος), διαθέτει διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία (διαφθορά που μπορούν να τεκμηριώσουν εκβιαστικά οι δικοί της διαφθορείς - Siemens, Ferrostal κλπ.), ενώ είναι αρκετά χρεωμένη – συνθήκες που διευκολύνουν σε μεγάλο βαθμό τα σχέδια της.

Έτσι λοιπόν, αρχές του 2009, η Γερμανία ξεκινά μία εκστρατεία διασυρμού της Ελλάδας απέναντι στα μάτια όλων των υπολοίπων - με τη συμμετοχή κάποιων διατεταγμένων ΜΜΕ, τα οποία ακολουθούν πιστά τις «υποδείξεις» της κυβέρνησης τους. Με τη βοήθεια δε κάποιων Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι μάλλον παίζουν διπλό παιχνίδι, κατηγορεί τους Έλληνες σαν φοροφυγάδες, τεμπέληδες, διεφθαρμένους, απατεώνες κλπ. – παρά το ότι γνωρίζει ότι, οι Έλληνες φορολογούνται πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς, με κριτήριο την φορολογική ανταποδοτικότητα (μόνο για την Υγεία και την Παιδεία οι Έλληνες δαπανούν ποσά ίσα με το 10% του ΑΕΠ, όταν οι Γερμανοί απολύτως τίποτα). Πείθει δε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να δηλώσει επίσημα στο εξωτερικό ότι, κυβερνάει μία χώρα διεφθαρμένων – έτσι ώστε να εξευτελίσει τους Έλληνες και να τους θυματοποιήσει, με στόχο να τους μετατρέψει σε άβουλα υποχείρια της.

Αργότερα, αφού ο Γερμανός γενικός διευθυντής της Eurostat «συνεργεί» στην τεχνητή διόγκωση των ελλειμμάτων της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα στο μάτι του κυκλώνα, η Γερμανία ενισχύει συνεχώς τη θέση της απέναντι σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης – ενώ ο Τύπος χαρακτηρίζει πλέον την Merkel σαν τη «σιδερένια καγκελάριο». Η αντιπαράθεση της Ελλάδας με την Ευρωζώνη μετατρέπεται πλέον σε διαμάχη Ελλάδας και Γερμανίας, ενώ όλες οι κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης λαμβάνονται από το Γερμανό υπουργό οικονομικών.

Δυστυχώς όμως για τη Γερμανία (η οποία μάλλον υποτιμάει τη στρατιωτική υπεροχή της υπερδύναμης) ο Έλληνας πρωθυπουργός, παρά το ότι εμφανίζεται συναινετικός με την καγκελάριο, εκτελεί κρυφά εντολές των Η.Π.Α. – ενώ το ΔΝΤ, κρυμμένο πίσω από την Τρόικα, αναλαμβάνει ουσιαστικά τη σκιώδη εξουσία, κατευθύνοντας τα πιόνια του με μεγαλύτερη μαεστρία. Κατ’ επακόλουθο, η επίθεση στην Ευρωζώνη κλιμακώνεται, ενώ η Γερμανία χάνει όλο και περισσότερους από τους συμμάχους της – αφού φαίνεται ότι, σε αντίθεση με τις Η.Π.Α., δεν έχει ολοκληρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο.

Η Πορτογαλία ακολουθεί την Ιρλανδία, εμφανίζεται ενδιάμεσα η Ισπανία, η Ιταλία αντιμετωπίζει τη μετωπική επίθεση των αγορών, οι μεγάλες Γαλλικές τράπεζες αποδεικνύονται πολύ πιο αδύναμες από όσο υπολογιζόταν, η ΕΚΤ διαφοροποιείται, τα στελέχη της Γερμανίας εγκαταλείπουν το πλοίο (για παράδειγμα, ο υποψήφιος Γερμανός για την προεδρεία της ΕΚΤ) και η Γερμανία αναγκάζεται τελικά να υποχωρήσει άτακτα – με τις δηλώσεις του υπουργού οικονομικών της, ο οποίος θέτει σε αμφισβήτηση τη συμφωνία της 21^ης Ιουλίου.

Εν τούτοις, η υποχώρηση δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι τελείωσε – ενώ έχει εκτεθεί πλέον ανεπανόρθωτα τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις Η.Π.Α. Αν και θεωρεί δε ότι έχει την πολυτέλεια να καταφύγει στο δικό της νόμισμα, αποχωρώντας από τον πόλεμο, είναι δυστυχώς καταδικασμένη – οι «αγορές» έχουν πλέον εισβάλλει στο εσωτερικό της, διαπιστώνοντας τα δικά της προβλήματα (όπως για παράδειγμα τις τεράστιες αδυναμίες των τραπεζών της, την ανειλημμένη υποχρέωση της να πληρώσει για τις ελλειμματικές χώρες, το συνταξιοδοτικό της κενό ύψους 5 τρις € και άλλα πολλά).

Υποχρεώνεται λοιπόν να συμβιβαστεί, εγκαταλείποντας τις αρχικές της βλέψεις και προσπαθώντας απεγνωσμένα να προστατεύσει όσα μπορεί – μάταια πιθανόν, αφού όλες οι ενέργειες της αποδεικνύονται μπούμερανγκ για την ίδια. Μοναδικός της ίσως δρόμος διαφυγής είναι η διάσωση της Ελλάδας, με το μεγαλύτερο μέρος του κόστους να επιβαρύνει τις αγορές – μία απολύτως ελεγχόμενη χρεοκοπία δηλαδή, με διαγραφή χρεών ύψους 50%, η οποία δεν θα μειώσει ούτε στο ελάχιστο το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, αλλά θα επιφέρει ένα τεράστιο πλήγμα στις αγορές.

Στην περίπτωση αυτή όμως χρειάζεται να διαθέσει αρκετά χρήματα για την προστασία των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, έτσι ώστε να επανακτήσει τους συμμάχους της, να δρομολογήσει άμεσα τη δημοσιονομική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης, να επενδύσει στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια παραγωγικά, να συναινέσει στην έκδοση ευρωομολόγων, καθώς επίσης να συνεργασθεί δημιουργικά με την Ελληνική κυβέρνηση – η οποία όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, ευρίσκεται κάτω από την αμερικανική επιρροή (πρόσφατα το ΔΝΤ δήλωσε ότι, αυτό θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λογο στο θέμα της Ελλάδας).

Έχοντας όμως διασύρει ανεπανόρθωτα την Ελλάδα, ειδικά στο δικό της λαό, αλλά και στις αγορές, καθώς επίσης έχοντας εκτεθεί τόσο στους εταίρους της, όσο και στους Έλληνες, είναι δύσκολο πλέον να πείσει – ακόμη και αν υποχωρήσει σε όλα τα μέτωπα. Πόσο μάλλον να αλλάξει απόψεις στους Γερμανούς Πολίτες, παραδεχόμενη τα τεράστια στρατηγικά σφάλματα της.

Εκτός αυτού, δεν φαίνεται να καταλαβαίνει τη δυσχερή θέση της, αφού συνεχίζει να διασύρει την Ελλάδα, μέσω κάποιων δικών της ΜΜΕ, ενώ κλιμακώνει την «αντιφατική» πολιτική της -  κοστίζοντας τεράστια ποσά στη χώρα μας και απαγορεύοντας της να δράσει, με στόχο την επίλυση των προβλημάτων της (κάθαρση του δημοσίου βίου, επαναφορά της αισιοδοξίας, δημιουργία σωστού επιχειρηματικού πλαισίου, επενδύσεις κλπ.). Επιμένει δε σε ένα καταστροφικό πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο έχει ζημιώσει την Ελλάδα με πάνω από 30 δις € ΑΕΠ, με απώλεια εσόδων της τάξης των 10 δις € και με πολλά άλλα – ενώ την οδηγεί στην απόλυτη εξαθλίωση.

Τέλος αφού γνωρίζει πολύ καλά πως η επαναβιομηχανοποίηση, καθώς επίσης η «διάσωση» της Ανατολικής Γερμανίας κόστισε περί τα 200 δις € ετησίως, επί δέκα ολόκληρα χρόνια (συνολικά πάνω από 2 τρις €), πως είναι δυνατόν να απαιτεί από την Ελλάδα να εξέλθει από την κρίση, μόνο με 110 δις € δανεικά χρήματα, με τοκογλυφικά επιτόκια; Πόσο μάλλον αφού η μερκαντιλιστική πολιτική της, σε συνδυασμό με τη σκόπιμη διαφθορά κυβερνήσεων, είναι ένας από τους μεγαλύτερους ενόχους της Ελληνικής υπερχρέωσης;

Πιθανολογούμε λοιπόν ότι, θα είναι ξανά η μεγάλη ηττημένη – πληρώνοντας αυτή τη φορά όλα όσα δεν πλήρωσε μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκμεταλλευόμενη τότε τη γεωπολιτική της θέση, σε σχέση με την δήθεν «Σοβιετική, Κομμουνιστική απειλή». Εκτός εάν φυσικά αλλάξει ριζικά τα σχέδια της – αφού είναι μάλλον δεδομένο ότι, η Ευρώπη θέλει την ένωση της, χωρίς όμως να γνωρίζει τον τρόπο, με τον οποίο θα τα καταφέρει (για παράδειγμα, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις, σχεδόν το 50% των Γερμανών δεν επιθυμεί τη χρεοκοπία της Ελλάδας, παρά την πλύση εγκεφάλου, την οποία έχει υποστεί).

Ίσως βέβαια η λύση θα ήταν η συμμετοχή της Ρωσίας στην ΕΕ, η οποία θα εξισορροπούσε την οικονομική υπεροχή της Γερμανίας, ενώ θα πρόσφερε παράλληλα την απαιτούμενη στρατιωτική θωράκιση στην ήπειρο, σε συνδυασμό με την ενεργειακή της απεξάρτηση – ένα τρίτο σενάριο, το οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά για το κοινό μέλλον της Ευρώπης (υπενθυμίζουμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση της Ελλάδας είχε δραστηριοποιηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση – ένας ίσως ακόμη λόγος της «καθαίρεσης» της).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω φανταστικά σενάρια, εάν όχι θεωρίες συνωμοσίας, πολλοί ισχυρίζονται ότι, το ΔΝΤ ή η Τρόικα βοήθησαν και συνεχίζουν να βοηθούν την Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία (έχουν ηθική δηλαδή, εκπροσωπώντας τις φύσει ανήθικες αγορές!) Εν τούτοις, οι αριθμοί διαψεύδουν τους ισχυρισμούς αυτούς, όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη του Ελληνικού χρέους και του ΑΕΠ

Έτος	2008	2009	*2010	*2011
ΑΕΠ	239.141	237.494	230.173	217.000
Δημόσιο Χρέος	262.071	298.524	340.680	370.000
Χρέος / ΑΕΠ	109,6%	125,7%	148,1%	170,5%

* Δικές μας προβλέψεις

Πηγή: Προϋπολογισμός

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, αφού έχουμε αναλύσει το θέμα πολλές φορές στο παρελθόν, τόσο η ραγδαία μείωση του ΑΕΠ μας, όσο και η απίστευτη αύξηση των χρεών, δίνουν τις δικές τους απαντήσεις – ειδικά επειδή το μειωμένο ΑΕΠ οδηγεί αναπόφευκτα σε μεγάλο περιορισμό των δημοσίων εσόδων, τάξης μεγέθους ίσης με το 25% του ποσού μείωσης (όσο η μέση φορολόγηση).

Αναλυτικότερα, το δημόσιο χρέος μας αυξήθηκε κατά περίπου 70 δις € μέσα στα δύο έτη, στα οποία δραστηριοποιείται το «Ταμείο» στη χώρα μας - όταν το ΔΝΤ μας έχει μέχρι στιγμής δανείσει πολύ λιγότερα (περίπου 55 δις €). Από την άλλη πλευρά, στο ίδιο χρονικό διάστημα, το ΑΕΠ μας κατέρρευσε, αντί να αυξηθεί, παρασύροντας μαζί του τα έσοδα του δημοσίου -τα οποία πλέον καλούμαστε εμείς να αναπληρώσουμε, με φόρους οι οποίοι θα εξαθλιώσουν εντελώς τους Έλληνες Πολίτες. Παράλληλα, όλες οι υπόλοιπες αξίες στη χώρα μας (εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο, ακίνητα κλπ.) έχουν μειωθεί κατά τουλάχιστον 300 δις €.

Σε τελική ανάλυση, για τη δήθεν διάσωσή μας, οι ευεργέτες μας έχουν πληρώσει περί τα 55 δις €, ενώ μας έχουν ζημιώσει πάνω από 300 δις € - χωρίς καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον μας, αφού το ίδιο το ΔΝΤ προβλέπει ότι, το δημόσιο χρέος μας το 2012 θα αναρριχηθεί στο 190% του ΑΕΠ μας (οπότε βέβαια θα χρεοκοπήσουμε ανεξέλεγκτα, αφού μας ληστέψουν προηγουμένως).

Είναι δυνατόν λοιπόν να θέλουμε να συνεχίσει η ληστεία της Ελλάδας – πόσο μάλλον να εκλιπαρούμε ανόητα την Τρόικα να επιστρέψει; Δεν είναι προτιμότερη η στάση πληρωμών, παρά τα επώδυνα επακόλουθα της, από την άσκοπη λεηλασία τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής περιουσίας μας, καθώς επίσης από την υποδούλωση της πατρίδας μας στους τοκογλύφους δανειστές της; Ποιος μας υποχρεώνει αλήθεια να επιλέξουμε ανάμεσα στη «Σκύλλα και στη Χάρυβδη» – στη Γερμανία δηλαδή της Άριας Φυλής ή στην εγκληματική συμμορία της ελίτ, την οποία εκπροσωπεί το ΔΝΤ;

Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα είναι μία απειλητική βόμβα μεγατόνων, ύψους 500 δις € (εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό) η οποία, με μόχλευση επί δέκα, θα μπορούσε να κοστίσει στο σύστημα 5 τρις € - κάτι που σίγουρα δεν θα το άντεχε ο πλανήτης. Επομένως, γιατί να σκύψουμε σαν ανόητοι το κεφάλι και να επιτρέψουμε να μας λεηλατήσουν, επιλέγοντας έναν εκ των δύο αντιμαχομένων, χωρίς καμία απολύτως ωφέλεια;

Δεν είναι καλύτερα να παραμείνουμε ήρεμοι, αφήνοντας τα θηρία να αλληλοκατασπαραχθούν (δεν είναι μόνο οι Η.Π.Α. και η Γερμανία αλλά, επίσης, η Κίνα και η Ρωσία), περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να υποστηρίξουμε τα δικά μας συμφέροντα; Η «μπάλα» είναι άλλωστε στο δικό μας γήπεδο και εμείς μπορούμε να τη στείλουμε εκεί που θα επιλέξουμε ελεύθερα – αρκεί να πάψουμε να εστιάζουμε στην άθλια πολιτική εθνικής υποτέλειας, την οποία μας επιβάλλουν χωρίς να το θέλουμε.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ (K.POPPER)

Στο παρελθόν, η ευρύτατης αποδοχής αυτή θεωρία, «ενοχοποιούσε» τους ομηρικούς Θεούς – οι συνωμοσίες των οποίων εξηγούσαν ακόμη και την ιστορία του Τρωικού πολέμου. Αν και οι Θεοί αυτοί έχουν πλέον «εγκαταλειφθεί», τη θέση τους έχουν καταλάβει ισχυροί άνθρωποι ή ομάδες – ολέθριες ομάδες πιέσεων, η αχρειότητα των οποίων είναι υπεύθυνη για όλα τα κακά, από τα οποία υποφέρουμε. Για παράδειγμα, οι Σοφοί της Σιών, οι Εβραίοι τοκογλύφοι, η λέσχη του διαβόλου (Bilderberg), οι φορείς των μονοπωλίων (Καρτέλ), οι καπιταλιστές και το χρηματοπιστωτικό κτήνος.

Με τα παραπάνω δεν ισχυριζόμαστε ότι ποτέ δεν γίνονται συνωμοσίες – αντίθετα, αυτές αποτελούν τυπικά κοινωνικά φαινόμενα, ενώ αποκτούν δεσπόζουσα σημασία όταν ανέρχονται στην εξουσία άνθρωποι, οι οποίοι πιστεύουν στη θεωρία τα συνωμοσίας. Η μόνη εξήγηση τους δε, όταν αποτυγχάνουν τα σχέδια τους, είναι οι κακές προθέσεις του Διαβόλου, ο οποίος έχει ένα επενδεδυμένο ενδιαφέρον στην κόλαση. Οι συνωμοσίες λοιπόν γίνονται, αλλά το εντυπωσιακό γεγονός το οποίο, παρά την ύπαρξη συνωμοσιών, αναιρεί τη θεωρία της συνωμοσίας, είναι το ότι ελάχιστες από αυτές τελικά πετυχαίνουν. Δηλαδή, οι συνωμότες πολύ σπάνια ολοκληρώνουν τη συνωμοσία τους.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα αποτελέσματα διαφέρουν τόσο πού από τις αρχικές προθέσεις; Επειδή αυτό συνήθως συμβαίνει στην κοινωνική ζωή – με ή χωρίς συνωμοσία. Η κοινωνική ζωή δεν είναι μόνο μία δοκιμασία ισχύος ανάμεσα σε αντιτιθέμενες ομάδες: είναι δράση μέσα σε ένα περισσότερο ή λιγότερο ελαστικό ή εύθραυστο πλαίσιο θεσμών και παραδόσεων, ενώ δημιουργεί, πέρα από οποιεσδήποτε συνειδητές αντίπαλες δράσεις, πολλές απρόβλεπτες αντιδράσεις, στο εσωτερικό αυτού του πλαισίου - μερικές από αυτές ίσως και μη δυνάμενες να προβλεφθούν.

Για να κάνουμε αρκετά σαφή την ιδέα των μη σκόπιμων συνεπειών των πράξεων μας, θα δώσουμε ως παράδειγμα μία από τις πιο πρωτογενείς οικονομικές πρωτοβουλίες. Εάν ένας άνθρωπος θέλει επιτακτικά να αγοράσει ένα σπίτι, μπορούμε με σιγουριά να θεωρήσουμε δεδομένο ότι, η επιθυμία του δεν είναι να ανεβάσει την τιμή του σπιτιού αυτού στην αγορά. Όμως, το γεγονός ακριβώς ότι εμφανίζεται στην αγορά σαν αγοραστής, θα τείνει να προκαλέσει άνοδο των τιμών της αγοράς. Σε ένα διαφορετικό παράδειγμα, εάν κάποιος αποφασίσει να ασφαλίσει τη ζωή του, είναι απίθανο πως πρόθεση του είναι να ενθαρρύνει μερικούς ανθρώπους να επενδύσουν τα χρήματα τους σε μετοχές ασφαλιστικών εταιρειών – εν τούτοις, αυτό συμβαίνει.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι, δεν είναι όλες οι συνέπειες των πράξεων μας σκόπιμες. Επομένως, η θεωρία της συνωμοσίας δεν μπορεί να αληθεύει, επειδή τελικά ισοδυναμεί με τον ισχυρισμό ότι όλα τα αποτελέσματα, ακόμη και εκείνα που σε πρώτη ματιά δεν φαίνονται να σχεδιάζονται από κανέναν, συνιστούν σκόπιμα αποτελέσματα των πράξεων των ανθρώπων, οι οποίοι ενδιαφέρονται για αυτά.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Newscode.gr - Διπλωματία -Η Τουρκία ετοιμάζεται για πολεμική ρήξη στην Κύπρο

Newscode.gr - Διπλωματία -Η Τουρκία ετοιμάζεται για πολεμική ρήξη στην Κύπρο

Θ.Πάγκαλος: "Αν η Τουρκία επιτεθεί στη Κύπρο, θα πολεμήσουμε"!

Στο χορό των προειδοποιητικών δηλώσεων προς την Τουρκία, εν όψει των γεωτρήσεων της Κύπρου στην Α.Μεσόγειο, μπήκε και η Ελλάδα: Eπιτέλους, δύο χρόνια μετά την έλευση της κυβέρνησης στην εξουσία ακούστηκαν από τα χείλη του αντιπροέδρου Θ.Πάγκαλου σωστές κουβέντες: Από το βήμα της Βουλής πριν λίγο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, προειδοποίησε την Τουρκία ότι η Ελλάδα θα στηρίξει την Κυπριακή Δημοκρατία αν η Τουρκία θελήσει να εφαρμόσει τον "Αττίλα ΙΙΙ" ή επιτεθεί με οποιαδήποτε τρόπο την Κύπρο. "Οποιαδήποτε επίθεση κατά της Κύπρου θα είναι και επίθεση κατά της Ελλάδας" τόνισε.
Mάλιστα ο Θ.Πάγκαλος προχώρησε και ακόμα πιο μακριά και χαρακτήρισε "μεγάλο σφάλμα ότι επετράπη η ίδρυση του προξενείου στη Κομητηνή", συμφωνώντας με τον κ. Καρατζαφέρη ότι χρησιμοποιείται για προπαγανδαστικούς σκοπούς της Τουρκίας! Επιτέλους!
Έριξε όμως και ένα "ιστορικού περιεχομένου" "καρφί" στην Άγκυρα: "Αποτελεί μεγάλο λάθος της Τουρκίας που παρεμβαίνει με επιχειρήματα εκφοβισμού» και σημείωσε ότι την γείτονα χώρα «πρέπει να την βλέπουμε σαν μια κατά συνθήκη αναγκαιότητα. Δεν τους διαλέξαμε. Ήρθαν και μας βρήκανε. Εγκαταστάθηκαν εκεί"!
Από την άλλη ο κ. Πάγκαλος παραδέχθηκε ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης «είναι και αφορμή για του γείτονες να εκδηλώσουν ανησυχίες και πρόνοιες που δεν τους ανήκουν» και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο σύγκλισης των κομμάτων για να συζητήσουν τα προβλήματα της περιοχής ή ένταξη του θέματος στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Απαντώντας σε ερώτηση του προέδρου του ΛΑΟΣ Γ.Καρατζαφέρη, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σημείωσε: «Η Κύπρος είναι ανεξάρτητο μέλος του ΟΗΕ και έχει δικαίωμα να καθορίσει αυτοτελώς τα συμφέροντά της, μόνη ή σε συνεργασία με άλλες χώρες».

Παράλληλα, πρότεινε μια μία άτυπη σύγκλιση όλων των κομμάτων με ειδικό θέμα τις εξελίξεις στη Θράκη και με ποιο τρόπο μπορούν αυτές να αντιμετωπιστούν.

Νωρίτερα, ο κ Καρατζαφέρης έκανε λόγο «για συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις και επικίνδυνες απόπειρες διείσδυσής της στη Θράκη, μέσω του προξενείου της» και κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα ώστε να μην αφήσει να παγιωθεί μια πολιτική που μπορεί, όπως είπε, να δημιουργήσει «ανήκεστο βλάβη» στην Ελλάδα.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ερημωμένα χωριά

Ένα από τα καίρια προβλήματα κάθε χώρας από τις παλαιότερες εποχές έως και σήμερα είναι το φαινόμενο της ερήμωσης και της εγκατάλειψης της επαρχίας. Οι λόγοι που ωθούν τους νέους ιδιαίτερα στην εγκατάλειψη της γης είναι κοινωνικοί οικονομικοί, ψυχολογικοί ακόμη εκπαιδευτικοί και πολιτιστικοί.
Μια λύση στο πρόβλημα, το οποίο εκτός από την ερήμωση της υπαίθρου δημιουργεί και μια σειρά από προβλήματα π.χ. ανεργία, κυκλοφοριακό στεγαστικό κ.α. αυτό είναι η αποκέντρωση η οποία αναζωογονεί την ύπαιθρο και λαμβάνει αποφάσεις όχι μόνο η κεντρική εξουσία αλλά και η τοπική.
Παίρνοντας λοιπόν κάποιος από ένα που κάτοικοι του είναι ελάχιστοι βλέπει παππούδες και γιαγιάδες να είναι καθισμένοι στις αυλές των σπιτιών τους μόνοι χωρίς ένα παιδικό γέλιο να ζουν στη φτώχεια και την μιζέρια τους αφού η σύνταξή τους είναι ελάχιστη…
Βλέπεις ακόμα σπίτια εγκαταλελειμμένα, ελάχιστες καμινάδες να βγάζουν καπνό και όσους γέρους κατοίκους με μια θλίψη στα γέρικα μάτια τους η οποία παίρνει ζωή και λέει που είναι τα παιδιά, οι νέοι που ζούσαν κάποτε εδώ, που είναι;
Εκτός από τα ερημωμένα χωριά έχει ερημώσει και η φύση ακαλλιέργητη χωράφια που τώρα το φθινόπωρο τα έχουν κυριέψει τα αγκάθια. Αντίθετα με τις μεγάλες πόλεις που μπορεί να μην έχουν καθημερινό πρόβλημα την μοναξιά αλλά έχουν και πιο σημαντικά όπως τα καυσαέρια, την ανεργία, τις ληστείες, την εγκληματικότητα, την απομόνωση από την φύση τα έθιμα, τις παραδόσεις και τέλος την απομόνωση και τη απομάκρυνση από τη γαλήνη και την ευτυχία.
Η Πολιτεία μπορεί να λάβει αποφάσεις και μέτρα πριν να είναι πολύ αργά. Γιατί μόνο με τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ό,τι μια χώρα δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα και να αρχίσουν να γίνονται βήματα για μια ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των περιοχών μιας χώρας. Καμιά χώρα δεν μπορεί να αξιολογηθεί θετικά στον οικονομικό και πολιτισμικό τομέα αν η επαρχία μένει αναξιοποίητη.

Σπήλαιο στην Πρωτόπαππα

Μετά από απαίτηση των κατοίκων  ειδικό συνεργείο σπηλαιολόγων στο χωριό μας  έκανε έρευνα στην τοποθεσία "τρύπες" για πιθανή ανακάλυψη σπηλαίου. Μετά από αρκετή ώρα διερεύνησης και παρουσία κατοίκων του χωριού βρεθήκαν ορισμένα ευρήματα για ένδειξη σπηλαίου(σταλακτίτες, πετρώματα).Οι έρευνες συνεχίζονται για να μπορέσει να διευκρινιστεί το βάθος και η έκταση του..

Pellet, το καύσιμο του μέλλοντος!

Τι είναι τα pellets;

Τα pellets είναι ένα νέο καύσιμο που απαντά στην ζήτηση για καθαρή και φθηνή ενέργεια. Η λύση θέρμανσης με pellets δίνει την δυνατότητα να έχουμε οικονομία στην θέρμανση του σπιτιού της τάξης του 40% - 50%. Τα pellets ανήκουν στην κατηγορία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και μπορούν να παραχθούν από υπολείμματα επεξεργασίας ξύλου και αγροτικών καλλιεργειών καθώς και από καλλιέργεια ενεργειακών φυτών. Είναι σε συμπιεσμένη μορφή, διαμέτρου 6mm-8mm και μήκους 10mm-50mm.
Γιατί να χρησιμοποιήσω Pellet;

* Είναι οικονομικότερο στην χρήση από το πετρέλαιο. Έχει σταθερή ποιότητα και υγρασία (8-10%).
* Είναι καθαρό και εύκολο στην χρήση και στην αποθήκευση καθώς συσκευάζεται σε τσουβαλάκια των 15 κιλών.
* Οι σόμπες που λειτουργούν με Pellet είναι η ιδανικότερη λύση για διαμερίσματα και επαγγελματικούς χώρους που δεν έχουν δυνατότητα για εξαγωγή μικρής καμινάδας.
* Η καύση που εμφανίζει είναι μεγαλύτερη του 93%.
* Δεν απαιτείται συνεχής τροφοδότηση διότι έχουν δεξαμενή για την καύσιμη ύλη. Χρειάζεται γέμισμα μια με δυο φορές την εβδομάδα (αναλόγως την χρήση και την ένταση λειτουργίας).
* Η θαλπωρή και η αίσθηση της φωτιάς είναι ίδια με αυτή του ξύλου.
* Οι σόμπες Pellet διαθέτουν ωριαίο και εβδομαδιαίο προγραμματισμό. Περιλαμβάνουν ενσωματωμένο θερμοστάτη.
* Προαιρετικά δέχονται ειδικό μόντεμ για τον έλεγχο της εκάστοτε μονάδας μέσω κινητού τηλεφώνου.
* Μπορούν να καλύψουν οικολογικά και πλήρως τις ανάγκες σε θέρμανση ενός μέσου σπιτιού χωρίς την χρήση άλλης θερμαντικής πηγής.
«Βλέποντας να οδηγούνται στις χωματερές υπολείμματα πριονιστηρίων - ξυλουργείων, μεγάλες ποσότητες εξαιρετικής βιομάζας να καίγονται στους αγρούς, υπολείμματα υλοτομίας να συσσωρεύονται στα δάση μας (απειλώντας με πυρκαγιές), ερχόμενος σε επαφή με το αδιέξοδο των αγροτών (που θα μπορούσαν να στραφούν στα ενεργειακά φυτά) και από την άλλη, παρατηρώντας την προώθηση της βιομάζας σε όλο τον κόσμο, το μόνο που σου μένει είναι θλίψη και οργή», τονίζει στην «Κ» ο κ. Κώστας Νασίκας, μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Βιομάζας.

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στην ενεργειακή αξιοποίηση της ανεπεξέργαστης βιομάζας, αναπτύσσονται νέα υλικά, όπως τα λεγόμενα συσσωματώματα ή σύμπηκτα (pellets).
Τα pellets είναι ένα τυποποιημένο κυλινδρικό βιολογικό καύσιμο (μήκους 30 και διαμέτρου 5-8 χιλιοστών) που παρασκευάζεται με τη συμπίεση πριονιδίων και τεμαχιδίων από καθαρά συνήθως υπολείμματα ξύλου που προέρχονται από βιομηχανίες επεξεργασίας ξύλου.
Μια άλλη μορφή είναι τα μικρά κομματάκια (τσιπς) ξυλείας.

Τα συσσωματώματα έχουν πολλά πλεονεκτήματα.
Για τη δημιουργία τους δεν απαιτείται να κοπούν δέντρα, αφού ανακυκλώνονται ουσιαστικά απόβλητα.
Η αποδοτικότητά τους είναι πολύ καλή.
«Απαιτούνται περίπου δύο κιλά pellets για ένα λίτρο πετρελαίου», σημειώνει ο κ. Νασίκας.
Με τιμή γύρω στα 150 - 160 ευρώ τον τόνο (χωρίς ΦΠΑ), η βιομάζα είναι ανταγωνιστική των σημερινών τιμών πετρελαίου.

Η βιομάζα, όμως, είναι πολύ συμφέρουσα για το περιβάλλον.
Οι εκπομπές διοξειδίου του θείου και άλλων βλαβερών ρύπων (που εκλύουν τα ορυκτά καύσιμα) είναι σχεδόν μηδενικές.
Μηδενικές θεωρούνται και οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, καθώς όσο διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται από την καύση τους απορροφείται από τα φυτά στη διαδικασία της ανάπτυξής τους.
Ετσι διαμορφώνεται ένας «κλειστός κύκλος» μηδενικών εκπομπών.

Νέος κλάδος

Μια σημαντική συνεισφορά της βιομάζας αφορά τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
Ενισχύει την τοπική παραγωγή, τους αγρότες, αλλά και τη δυνατότητα δημιουργίας βιομηχανικού κλάδου (υπάρχουν ήδη στην Ελλάδα πέντε βιομηχανίες παραγωγής pellet και δύο βιομηχανίες κατασκευής καυστήρων).

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ευρώπη ενισχύουν δραστικά τη χρήση βιομάζας.
«Στην Αυστρία, η αγορά ενός σύγχρονου καυστήρα βιομάζας κόστους περίπου 10.000 ευρώ επιδοτείται με 4.000 ευρώ.
Το ίδιο περίπου και στη Γερμανία», τονίζει στην «Κ» ο κ. Παπαδάκης.
Στην Ιταλία, η αγορά καυστήρων - σομπών pellets επιδοτείται με 43%, στην Κύπρο 55%.
Στην Δανία η βιομάζα καλύπτει ήδη το 43% της θέρμανσης (έναντι μόλις 16% το 1980) και το 6% της ηλεκτρικής ενέργειας μέσω μονάδων συμπαραγωγής.

Στην Ελλάδα, έχουμε μείνει ακόμα σε δεδομένα του προηγούμενου αιώνα.

Να γίνει έρευνα του ΙΓΜΕ για σπήλαιο στην Πρωτόπαπα

Επιστολή των κατοίκων προς τον Περιφερειάρχη και τον δήμαρχο Ζίτσας
Tην αποστολή ειδικού συνεργείου για τη διερεύνηση της τοποθεσίας «Τρύπες» (στην είσοδο σχεδόν του χωριού), όπου πιθανώς υπάρχει αρχή Σπηλαιολογικής εισόδου, ζητούν, με επιστολή τους στον Περιφερειάρχη κ. Αλεξ. Καχριμάνη και στο Δήμαρχο Ζίτσας κ. Δημ. Ρογκότη, κάτοικοι του Δημοτικού Διαμερίσματος Πρωτόπαπας.Οι ίδιοι ζητούν να παρέμβει το ΙΓΜΕ και η Σπηλαιολογική Εταιρεία Ελλάδος για την περαιτέρω αξιοποίηση των πιθανών ευρημάτων.Στην επιστολή τους οι κάτοικοι αναφέρουν, μεταξύ άλλων, τα εξής: «…στη θέση «Τρύπες» και σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο του χωριού, υπάρχει όρυγμα διαμέτρου επιφανείας δύο περίπου μέτρων, το οποίο πιθανολογούμε –από μαρτυρίες παλαιοτέρων κατοίκων του χωριού και από ηχητικές παρατηρήσεις από την πτώση λίθων- ότι αποτελεί την αρχή κάποιου σπηλαιολογικού ανοίγματος αγνώστου βάθους και εσωτερικής εκτάσεως. Πιθανή ανακάλυψη σπηλαίου στο σημείο αυτό, θα είχε ως αποτέλεσμα, πέρα από την αύξηση του σπηλαιολογικού πλούτου της χώρας, τη δυνατότητα παραμονής και απασχόλησης αρκετών κατοίκων του χωριού, με δραστηριότητες σχετικές με την αξιοποίηση του σπηλαίου και ανακοπής της ολικής ερήμωσής του…».Οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι προηγούμενο σχετικό αίτημά τους προς τη Νομαρχία Ιωαννίνων «πήγε στον κάλαθο των αχρήστων κάποιας υπηρεσίας» και τονίζουν ότι τώρα πιστεύουν «ότι το αίτημά τους θα έχει ανταπόκριση από τους υπεύθυνους παράγοντες… Θα δούμε και θα επανέλθουμε για να ενημερώσουμε τους κατοίκους…».Την αίτηση υπογράφουν 62 κάτοικοι του χωριού.

«Ανασκαφές» στην Ζίτσα για το θησαυρό του Αλή-Πασά!

Με σύγχρονα μηχανήματα «κυνήγι» χρυσών νομισμάτων

Σε αδημονία βρίσκονται οι κάτοικοι Ζίτσας, μόλις έγινε γνωστό στην όμορφη κωμόπολη ότι ο Ελληνοαυστραλός επιχειρηματίας κ. Ευάγγ. Δήμας, θα αρχίσει, εντός των ημερών, ανασκαφές στην περιοχή τους, για την ανεύρεση μέρους του θησαυρού του Αλή Πασά.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο κ. Δήμας έχει στη διάθεσή του πρόσφατα στοιχεία, τα οποία αναφέρουν ότι στη θέση «Δερβένι» Ζίτσας, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι βρίσκονται, πιθανώς, θαμένα – σε συγκεκριμένο μεγάλο περιφραγμένο κτήμα – μεταλλικά κιβώτια με χρυσά νομίσματα!

Με νέα τεχνολογία…
Θα χρησιμοποιηθούν, αποκάλυψε στενός του συνεργάτης, ειδικές «μαγνητικές τεχνικές διατάξεις» Ιαπωνικής τεχνολογίας. Τα ίδια, τα πιο εξελιγμένα μηχανήματα, έχουν χρησιμοποιηθεί στο εξωτερικό, σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, με θετικά αποτελέσματα.
Ο επιχειρηματίας, ο οποίος βρίσκεται στα Γιάννινα από τις αρχές της εβδομάδας, ζήτησε σχετική άδεια από τον Δήμο Ζίτσας, την οποία και έλαβε. Το γεγονός επιβεβαίωσε στον «Π.Λ.» ο Δήμαρχος κ. Δημ. Ρογκότης, προσθέτοντας ότι συνεννοήθηκε σχετικά με την αρμόδια Αστυνομική Αρχή, δεδομένου ότι, όπως είπε, πρώτη φορά αντιμετώπισε τέτοια περίπτωση. Και πρόσθεσε: Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, στις περιπτώσεις ανασκαφών ό,τι βρεθεί περιέρχεται κατά 50% στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Όμως, με τον κ. Δήμα υπογράψαμε ιδιωτικό συμφωνητικό, με τον όρο θα παραχωρήσει στο Δήμο Ζίτσας, από το δικό του μερίδιο, ποσοστό 2%.

Επιμένει στις έρευνες…
Σημειώνεται ότι ο Ελληνοαυστραλός χρυσοθήρας, έκανε έρευνα πέρυσι στην περιοχή «Παγώνα» Λιγοψάς, χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Είχε προηγηθεί, την ίδια χρονιά, ανασκαφή στο χωριό Βασιλική Τρικάλων, αλλά και πάλι …άνθρακας ο θησαυρός.
Ο πείσμων επιτυχημένος επιχειρηματίας, συνεχίζει ακάθεκτος τις έρευνες!
«Η κυρά-Βασιλική, η σύζυγος του Αλή Πασά, αγαπούσε πολύ το Μοναστήρι της Ζίτσας και ενίοτε το επισκέπτονταν, με τη συνοδεία των ανδρών της προσωπικής ασφάλειας του Αλή», γράφει στο βιβλίο του «Η ΖΙΤΣΑ» (σελ. 125) ο Ζιτσαίος καθηγητής Ν. Ξυλάνης. Αυτός, ίσως, είναι ένας από τους λόγους που ο κ. Δήμας αναζητά το θησαυρό στη συγκεκριμένη περιοχή.
Υπενθυμίζεται ότι η Κυρα-Βασιλική (κόρη του Ηπειρώτη Κίτσου Κονταξή) έσωσε τη ζωή πολλών συμπατριωτών μας, χρησιμοποιώντας την επιρροή της επί του Αλή Πασά. Η Κυρά-Βασιλική πέθανε πτωχή στο Αιτωλικό.

Αποστολή εξετελέσθη για τον Αετό Πρωτόπαππας

Αποστολή εξετελέσθη για την ομάδα της Πρωτόπαππας μετά την εξασφάλιση της παραμονής στην κατηγορία, η οποία επετεύχθη χάρη στην αγωνιστική άνοδο που είχαν στις τελευταίες αναμετρήσεις.
Έτσι όλοι τους είναι ικανοποιημένοι μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα για αυτή τους την επιτυχία, η οποία θα μπορούσε να είχε έρθει και πιο νωρίς αν φυσικά ήταν πιο προσεκτικοί σε καθοριστικές αναμετρήσεις, όπου χάθηκαν υπερπολύτιμοι βαθμοί, τόσο από διαιτητικά λάθη, όσο και από δικά τους.
Η προσφορά του προπονητή Χρήστου Μπάφα ήταν σημαντική στην ομάδα όλο αυτό το διάστημα και εκφράζεται η πεποίθηση ότι θα υπάρξει μία ανάλογη συνεργασία και κατά την νέα ποδοσφαιρική περίοδο, όπου φυσικά οι στόχοι θα είναι υψηλότεροι και δεν θα αρκεστούν απλά στην παραμονή στην κατηγορία.
Κώστας Παππάς (από την εφημερίδα "ΣΟΥΤ")

Δηλώσεις Χρ. Μπάφα για την παραμονή

Την παραμονή της στη Β' Ερασιτεχνική εξασφάλισε ο Αετός Πρωτόπαπα. Για το γεγονός αυτό δηλώσεις έκανε ο προπονητής της ομάδας, Χρήστος Μπάφας ο οποίος τόνισε τα εξής: "Με αφορμή την παραμονή της ομάδας στη Β΄ Ερασιτεχνική Κατηγορία, θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση και τους ποδοσφαιριστές για την άψογη συνεργασία που είχαμε όλη τη χρονιά. Ήταν μια δύσκολη χρονιά, καθώς η ομάδα ήταν νεοφώτιστη στην κατηγορία, δίχως εμπειρία και παραστάσεις από αυτήν. Μέσα από τη δουλειά όμως, καταφέραμε να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας και να δημιουργήσουμε ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Η διοίκηση υπήρξε υποδειγματική, δεν πανικοβλήθηκε ούτε προέβη σε σπαμωδικές ενέργειες ακόμα κι όταν στην αρχή την σεζόν είχαμε κάποια συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα, συνέχισε να μου δείχνει εμπιστοσύνη και πιστεύω ότι τελικά δικαιώθηκε. Εξαιρετική συνεργασία υπήρξε και με τους ποδοσφαιριστές τους οποίους ευχαριστώ για τη συνέπεια και συγκέντρωση στις οδηγίες μου, αλλά και για το πάθος και την αγωνιστικότητά τους. Αν και τη νέα χρονιά θα ακολουθήσουμε ξεχωριστούς δρόμους, εύχομαι η ομάδα να παρουσιαστεί ακόμη καλύτερη, καθώς πιστεύω πως φέτος τέθηκαν κάποιες γερές βάσεις, ενώ για μένα προσωπικά ελπίζω να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε ομάδες με φιλοδοξίες και αγάπη για το σπορ. Χρήστος Μπάφας
Προπονητής Αετού Πρωτόπαππα"
(από το sportsioannina.gr)

Φύτευση νέου αμπελώνα

Ο σχεδιασμός της φύτευσης νέου αμπελιού, πρέπει να είναι αντικείμενο εντατικής μελέτης του εδάφους και της εύρεσης της κατάλληλης ποικιλίας. Οι βασικές παράμετροι, που πρέπει να συνυπολογιστούν σε γενικές γραμμές, είναι οι ακόλουθες:

1. Τοποθεσία
   Το αμπέλι πρέπει να είναι φυτεμένο σε τέτοια θέση ώστε να δέχεται όλες τις ευεργετικές και ευνοϊκές επιδράσεις του ήλιου και του αέρα, να "εκμεταλεύεται" δηλαδή το λεγόμενο «μικροκλίμα» της περιοχής. Επίσης να δίνεται προσοχή στην καλή αποστράγγιση του χωραφιού.
2. Έδαφος
   Πρέπει να προηγηθεί μια εξέταση εδαφολογική ώστε να γνωρίζουμε την χημική σύσταση και σύνθεση του εδάφους το «ph» που καθορίζει αν το έδαφος είναι όξινο, ή αλκαλικό κοκ. Στα εδάφη που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε χλωριούχο νάτριο δηλαδή τα αλμυρά εδάφη δεν ενδείκνυται η εγκατάσταση αμπελιού.
3. Διάταξη
   Η διάταξη και ο προσανατολισμός του αμπελιού είναι σημαντικοί παράγοντες για την καλλιέργεια. Εξαρτώνται φυσικά από την τοποθεσία και το κλίμα της περιοχής. Το φύτεμα γενικά πρέπει να ακολουθεί όσο το δυνατόν ευθεία διάταξη σχηματίζοντας παραλληλόγραμμα, αναλόγως με τις αποστάσεις μεταξύ των φυτών και των γραμμών. Οι αποστάσεις φύτευσης εξαρτώνται από την σύσταση και το βάθος του εδάφους και την ποικιλία. Σε τοποθεσίες με συχνή ξηρασία (νησιά) και μικρό βάθος, οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες και αντίθετα. Γενικά η απόσταση μεταξύ των νέων φυτών είναι από 1 έως και 2 μέτρα, και η απόσταση μεταξύ των "γραμμών" φύτευσης από 2 έως 2,5 μέτρα. Στις μικρές καλιέργειες που η άρωση γίνεται με μικρές φρέζες, η απόσταση των γραμμών μπορεί να είναι και μικρότερη.
4. Προετοιμασία χωραφιού
   Η βαθειά άροση είναι το πρώτο βήμα, ώστε να ξεριζωθούν τελείως οι θάμνοι και τα ζιζάνια. Μετά θα απλώσουμε καλά πολύ καλά χωνεμένη κοπριά, κατά προτίμηση αιγοπροβάτων, 500-1.000 κιλά το στρέμμα (προσοχή πολύ καλά χωνεμένη). Κατόπιν θα ισοπεδωθεί το χωράφι με φρέζα ώστε η κοπριά να "θαφτεί". Η χημική ανάλυση του εδάφους που προηγήθηκε, δίνει τα απαραίτητα οργανοληπτικά στοιχεί που πρέπει να προσθέσουμε στο έδαφος.
5. Επιλογή ποικιλίας
   Βασικό του αμπελουργού στο τέλος, είναι και η επιλογή του κατάλληλου «αμπελουργικού υλικού». Πρέπει να έχουμε υπόψη ποιες ποικιλίες ενδείκνυνται για την περιοχή, το αμπελουργικό ιστορικό της περιοχής, το τι αμπέλι επιθυμούμε να εγκαταστήσουμε και για ποιο ακριβώς λόγο πχ αμπέλι για λευκό κρασί ή για ερυθρό ή και τα δυο ή για επιτραπέζια σταφύλια. Τα μοσχεύματα πρέπει να είναι ανθεκτικά στην φυλλοξήρα, στις ιώσεις που προσβάλλουν το αμπέλι και σε κάθε περίπτωση να είναι πιστοποιημένα.
6. Φύτευση
   Το φύτεμα των νέων αμπελιών συνιστάται να γίνεται μέχρι τον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο. Σημαδεύουμε τις γραμμές φύτευσης χρησιμοποιώντας ένα σκοινί "σημαδεμένο" με την απόσταση από κλήμα σε κλήμα και ενώ έχουμε ήδη υπολογίσει την απόσταση από γραμμή σε γραμμή. Στην θέση του κάθε κλήματος, μπορούμε να ρίξουμε λίγη «μαρμαρόσκονη», ώστε να είναι ευδιάκριτη η θέση φύτευσης, ακόμη και αν βρέξει ή φυσήξει. Κατά την φύτευση είναι υποχρεωτική η τοποθέτηση μικρού υποστυλώματος λ.χ καλάμι ή ξύλινο πασαλάκι και για να γνωρίζουμε την ακριβή θέση φύτευσης και αργότερα πάνω σ΄ αυτόν, να προσδεθεί το κλήμα, για να αποκτήσει κορμό ευθυτενή μέχρι να δεθεί στα σύρματα αν πρόκειται για γραμμικό αμπέλι ή να αποκτήσει ανθεκτικούς και υψηλόκορμους βραχίονες αν πρόκειται για το παραδοσιακό σχήμα του «κύπελλου». Στις περιοχές με καλοκαιρινή ξηρασία, προσοχή στα συχνά ποτίσματα στα νέα φυτά τον πρώτο χρόνο.

ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΟΥ ΤΙΜΟΥΝ ΕΠΑΞΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥΣ

Η ιστορία ξεκινάει μια νύχτα σκοτεινή στα 1904, όταν ένα 17χρονο παλικάρι ο Χαράλαμπος Κώτσιας του Μιχάλη και της Βασιλικής (Λιόκα), παίρνει τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει την πατρογονική του εστία στο Πρωτόπαππα Ιωαννίνων, κυνηγημένος από την προαιώνια φτώχεια της περιοχής μας και την απειλητική για τη ζωή του ή τη σωματική του ακεραιότητα απονομή της «ισλαμικής δικαιοσύνης», που τον καλούσε για κάποια μικροπαράβαση, όπου τον είχε οδηγήσει η απόλυτη ένδεια και η άμεση ανάγκη για επιβίωση.

Μ’ ένα καρβέλι μπομπότας κι ένα τσίγκινο παγούρι στον τορβά, κατάφερε να περάσει, νυχτοπερπατώντας στην ελεύθερη Άρτα, νιώθοντας για πρώτη φορά τον αέρα της ελευθερίας, που τον οδήγησε πολύ γρήγορα με τα διάπλατα φτερά των νεανικών του ονείρων στην πόλη της Παλλάδας.

Οι άθλιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής, η εμπόλεμη κατάσταση και οι πολιτικές εκτροπές και ανωμαλίες σηματοδότησαν την περίοδο 1906-1915 σαν τη δεκαετία του μαζικού μεταναστευτικού πυρετού προς όλες τις χώρες και κυρίως προς τις ΗΠΑ, όπου κατευθύνθηκαν 250.555 άτομα, δηλ. το 65% του υπερπόντιου μεταναστευτικού ρεύματος.

Ούτε στην ιστορία μας ο νεαρός Χαράλαμπος μπόρεσε να αποφύγει τις σειρήνες των μεγάλων ατμοπλοϊκών εταιρειών, που καλούσαν τους ρακένδυτους και καταδαρμένους Έλληνες στη «Γη της Επαγγελίας» και έτσι ύστερα από δύο χρόνια αιματηρής οικονομίας και σκληρής δουλειάς στο φούρνο κάποιου «πατριώτη» στην Αθήνα, κατάφερε να εξασφαλίσει τα ναύλα και να υποστεί μετά από ένα δύσκολο ταξίδι, τον εξονυχιστικό και απόλυτα ταπεινωτικό έλεγχο για όλους τους μετανάστες, στο νησί Έλλις, δίπλα στο άγαλμα της Ελευθερίας.

Η αρχή της υλοποίησης του «αμέρικαν ντριμ» υπήρξε κατάμαυρη, καθώς ξεκίνησε, όπως των περισσοτέρων μεταναστών, από τα ανθρακωρυχεία, κάτω από άγριες συνθήκες απόλυτης εκμετάλλευσης. Εδώ, ευτυχώς, λειτούργησε η πατροπαράδοτη και σωτήρια αλληλο-υποστήριξη του ηπειρωτικού Ελληνισμού που τον απέσπασε γρήγορα από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της καρβουνόσκονης, προσφέροντάς του μια λιγότερο αφιλόξενη και επικίνδυνη γωνιά στην περιοχή του Γούστερ (Worcester) της πολιτείας της Μασσαχουσέτης, που σύντομα έμελλε να καταστεί η πρωτεύουσα του Ηπειρωτικού Ελληνισμού της Αμερικής συγκεντρώνοντας το 80% των Ηπειρωτών μεταναστών.

Ακολούθησε μια περίοδος σκληρής δουλειάς από νύχτα σε νύχτα κουβαλώντας στην πλάτη τρόφιμα και φρούτα που τα διένειμε, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, στα σπίτια του Γούστερ και σε μεγάλες αποστάσεις. Η παροιμιώδης εργατικότητα του Ηπειρώτη και το ελληνικό δαιμόνιο, άλλαξαν γρήγορα την πλάτη με άμαξα που την έσερνε ένα πανέμορφο άλογο. Έτσι, ξεκίνησε δικό του εμπόριο. Τα έσοδα αυξήθηκαν σημαντικά, το σπίτι χτίστηκε και μεσούντος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου σε ένα ταξίδι αστραπή στην Ελλάδα, βρήκε και τη σύντροφο της ζωής του, την Ευαγγελία Τσέτση, κι αυτή από το Πρωτόπαππα, που δεν ξέχασε ποτέ και που στο μεταξύ είχε λευτερωθεί από τους Τούρκους.

Ακολούθησε μια ευτυχισμένη ζωή με πολλή και δημιουργική δουλειά. Το κάρο έγινε φορτηγό και το διώροφο σπίτι με τα δέκα δωμάτια γέμισε από τα χαρούμενα ξεφωνητά οχτώ πανέμορφων Ελληνόπουλων, που τα λάτρευαν οι γονείς και τα καμάρωνε η γειτονιά. Έξι κορίτσια και δυο αγόρια! (Ελένη, Μαρία, Ευγενία, Κλαίρη, Κώστας, Παύλος, Αφροδίτη, Γεωργία).

Ο πατέρας Χαράλαμπος για να χορτάσει, να ντύσει και να σπουδάσει όλα αυτά τα παιδιά δούλευε ασταμάτητα από τις 5 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, οπότε γυρνούσε με πλούτο κι αγάπη για όλους στην αγαπημένη του οικογένεια. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς τον αγαπούσαν για τα γλυκά που τους μοίραζε και οι φτωχοί τον λάτρευαν για τα τρόφιμα που τους χάριζε με τη μεγάλη του καρδιά, σαν ένιωθε ότι δεν είχαν τα απαιτούμενα χρήματα.

Τα χρόνια κυλούσαν. Η θύμηση της πατρίδας πάντα δυνατή. Ο Ελληνισμός του Γούστερ ενωμένος γύρω από την ορθόδοξη εκκλησία, που τους κρατούσε πάντα όρθιους και δεμένους με τις μνήμες και τις παραδόσεις της μητέρας πατρίδας. Τα γράμματα πήγαιναν κι έρχονταν καθώς και χρήματα για την επέκταση του πατρικού σπιτιού. Όλα τα παιδιά σπούδασαν και παντρεύτηκαν με Έλληνες και Ελληνίδες της περιοχής, χαρίζοντας 15 εγγόνια στους ευτυχισμένους παππούδες, που κάθε Κυριακή τα τραπέζωναν κάτω από τη μεγάλη κληματαριά του σπιτιού ή στην ευρύχωρη σάλα του ισογείου. Πενήντα τέσσερα χρόνια σκληρής δουλειάς κι ο παππούς Χαράλαμπος με τη γιαγιά Ευαγγελία είχαν πραγματοποιήσει το όνειρό τους, καθώς είχαν φτιάξει μια τόσο ωραία οικογένεια χαρίζοντας, επιπρόσθετα, στα παιδιά τους μια αρκετά σεβαστή περιουσία.

Όμως, η νοσταλγία τους για τα αγαπημένα πρόσωπα στο Πρωτόπαππα έκαιγε τα σωθικά τους, γι’ αυτό μόλις βγήκε η σύνταξη το 1960 , δηλ. στα 73 χρόνια του παππού, έστειλε τη μικρή του κόρη Γεωργία με το καράβι και 14 τεράστια μπαούλα με πράγματα για όλους τους φτωχούς συγγενείς στο χωριό κι εκείνος με τη γυναίκα του έφτασε αεροπορικώς στην Αθήνα, όπου έσκυψε και φίλησε την πατρώα γη πριν ακόμα την πατήσει.

Στο χωριό, πανικός!! Ήρθε ο αμερικάνος!! Καζαντισμένος!! Τα παιδιά, με τα μπαλωμένα γόνατα και τους.. πισινούς, τρέχαμε ξωπίσω του καθώς μας έδινε χρήματα και καραμέλες. Σε όλους έδωσε και κάτι! Στους φτωχότερους έδινε πάντα περισσότερα. Έξι μήνες πανηγύρι στο χωριό! Τα πιο πολλά βέβαια, τα εξασφάλισε η εκκλησιαστική επιτροπή, που έλαβε τη διαβεβαίωση για το χτίσιμο νέου εξωκκλησιού του Αγίου Αθανασίου, καθώς και αρκετά χιλιάρικα για την ανοικοδόμηση του νέου ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου στην πλατεία του χωριού.

Το 1965 η γιαγιά Ευαγγελία αρρώστησε και πέθανε σε ηλικία 72 ετών. Ύστερα από 3 χρόνια την ακολούθησε κι ο μπάρμπα Χαράλαμπος στα 81 του, καθώς τον βρήκαν οι κόρες του στο κρεβάτι γαλήνιο ανάμεσα στις απλωμένες με τάξη ολόγυρά του φωτογραφίες των παιδιών, εγγονών και δισεγγόνων. Σύνολο 59! «Κι ο Διαγόρας τέθνηκε!»

Τη σκυτάλη είχε πάρει πλέον η νέα γενιά, με καλύτερες βέβαια προϋποθέσεις, προδιαγραφές και αρκετή.. «μαγιά». Η Ελένη είχε ένα υπέροχο εστιατόριο με τον άνδρα της, η Αφροδίτη διατηρούσε γραφείο εύρεσης εργασίας κι οι υπόλοιπες θυγατέρες ήταν δημόσιοι υπάλληλοι. Τα αγόρια, ο Κώστας με τον Παύλο, ασχολήθηκαν αρχικά με το εμπόριο τροφίμων μέσα από ένα μικρό μαγαζί, που στο τέλος εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο. Μέσα και από πολλές άλλες δραστηριότητες (χρηματιστηριακά, real estate κ.λ.π.), κατάφεραν να αποκτήσουν ένα από τα πρώτα ονόματα στην περιοχή της Πολιτείας. Ήταν πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι.

Ο παππούς κι η γιαγιά τούς είχαν εμφυσήσει την αγάπη για την Ελλάδα. Κάθε καλοκαίρι έρχονταν και κάποιοι. Ο Κώστας ερχόταν πάντα στο πανηγύρι του χωριού. Στην Κυπαρισσία διέθετε σπίτι από τη σύζυγό του Ελένη που ήταν δασκάλα κι έτσι περνούσαν αρκετές εβδομάδες στις διακοπές με τις 4 κόρες τους.

Το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου, όλο από πελεκητή πέτρα, χτίστηκε, αλλά ο παππούς δεν πρόλαβε να δει ούτε τη φωτογραφία του, γιατί «ως συνήθως» συμβαίνει στην Ελλάδα, δεν έφτασαν τα χρήματα που είχαν συμφωνηθεί κι έτσι ανέλαβε ο Κώστας αργότερα να δώσει τα υπόλοιπα για την αποπεράτωσή του..., γεγονός που δεν τον ευχαρίστησε διόλου, γιατί ανήκει σ’ αυτούς που τηρούν κατά γράμμα τα «συμπεφωνημένα».

Όσο ξερό και άγονο είναι το έδαφος της Ηπείρου, τόσο πιο εύχυμο και πιο καρποφόρο φύτρωνε και ευτυχώς ευδοκιμεί ακόμη το δέντρο της ευεργεσίας στοχεύοντας στη διατήρηση της ελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας ενισχύοντας κυρίως την ελληνική παιδεία, την ορθόδοξη εκκλησία και τις κοινότητες του εξωτερικού. Έτσι και οι αδελφοί Κώτσια δεν μπόρεσαν κι αυτοί να ξεφύγουν από τα πατρογονικά γονίδια των Ηπειρωτών, που εμπεριέχουν στο DNA τους το πνεύμα της ευεργεσίας και της προσφοράς προς την πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο.

Η ελληνορθόδοξοι ναοί του Worcester και της γύρω περιοχής γίνονται συνεχώς αποδέκτες των πλούσιων δωρεών τους σε χρήματα, υλικά αγαθά καθώς και συμμετοχή στη συντήρηση και την αγιογράφησή τους. Διαρκής και γενναιόδωρη υπήρξε και υπάρχει η υλική και ηθική στήριξη της ελληνικής κοινότητα ΑΧΕΠΑ της πόλης.

Η κορύφωση της προσφοράς τους εκδηλώθηκε με τη δωρεά ενός εκατομμυρίου δολαρίων προς την Ελληνική Κοινότητα του Γούστερ και τον καθεδρικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα για τη δημιουργία του « Κέντρου της οικογένειας». Ένα όνειρο 50 ετών, που όταν ολοκληρωθεί θα διαθέτει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων και προγραμμάτων για την καλλιέργεια προαγωγή της ελληνικής παιδείας, του πολιτισμού, της θρησκείας, της φιλανθρωπίας και την ενίσχυση των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των μελών της κοινότητας. Έτσι το Δεκέμβρη του 2007 μέσα από μια συγκινητική και μεγαλοπρεπή τελετή εγκαινιάστηκε η μεγάλη πλατεία (KOTSEAS SQUARE), στην καρδιά του Worcester σηματοδοτώντας την απαρχή της υλοποίησης του 50ετούς ονείρου των Ελληνοαμερικάνων του Worcester και της ευρύτερης περιοχής.

Τότε, μεταξύ των άλλων ο κ. Κωνσταντίνος Κώτσιας (Charles Kotseas) τόνισε:

« Ευχαριστώ θερμά τους σεβάσμιους ιερείς, όλους τους φίλους μου που βρίσκονται εδώ, την πολυαγαπημένη μου οικογένεια για την αγάπη τους και τις θερμότερες ευχαριστίες μου απευθύνω προς τον Κύριο, που μου χάρισε δύναμη, ενέργεια, εγκαρτέρηση και καλή τύχη. Και για να δανειστώ κάτι, που λεγόταν από παλιά : ( Η ζωή είναι ένα ταξίδι , όχι προορισμός). Τα μονοπάτια που παίρνουμε συνδυάζουν, τη τους αγώνες μας, την αγάπη, την αντιπαλότητα , τη χαρά, τον πόνο, τη γνώση, τους φίλους, την οικογένεια και ακόμη περισσότερα. Ο τρόπος που θα διαχειριστούμε όλα αυτά , καθώς και τα γεγονότα και τις πράξεις μας είναι ό,τι διαμορφώνει το χαρακτήρα μας. Πρέπει να μαθαίνουμε σε κάθε μας βήμα και στάση κατά μήκος του δρόμου τον τρόπο που θα βοηθούμε τους άλλους που έχουν ανάγκη.

Ο αδελφός μου ο Paul, που πρόσφατα έχασα, κι εγώ σταθήκαμε τυχεροί, καθώς είχαμε θαυμάσιες εμπειρίες στη ζωή μας. Υπήρξαμε ευλογημένοι με μια ισχυρή ηθική εργασίας, μια μεγάλη τύχη, μια καλή τύχη και μια θετική εστίαση για το ταξίδι μας. Μαζί ονειρευτήκαμε για το μεγαλύτερο αγαθό για την κοινότητα των εκκλησιών μας, έτσι αυτό το πρόγραμμα με την πλατεία σαν προσωπικότητα αποτελεί την τελική μας προσφορά για σας και για το μέλλον. Μπορούμε όλοι να μάθουμε τα περισσότερα από το ταξίδι μας!!! Σας ευχαριστούμε!!!"

Οι γενιές αλλάζουν, αλλά ο ευλογημένος σπόρος της κακοτράχαλης Ηπείρου

παράγει πλούσιους καρπούς για το γένος όταν βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να ευδοκιμήσει . Αναδεικνύονται έτσι σημαντικοί και ξεχωριστοί άνθρωποι απανταχού της Γης, που προσφέρουν τον αποκτηθέντα με πολλές θυσίες κι αδιάκοπη εργασία πλούτο για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής όχι μόνο των ομογενών τους εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

΄Ετσι, η σύγκλητος της Πολιτείας της Μασσαχουσέτης των ΗΠΑ , καθώς και ο Κυβερνήτης αυτής , Πολιτείας απένειμαν το 1989 στη Βοστώνη σε ειδική τελετή εύφημες μνείες στον Charles H. Kotseas (Κωνσταντίνο Χ. Κώτσια) αναγνωρίζοντας τις μεγάλες ευεργεσίες προς το λαό της. (σημ.πριν τη μεγάλη δωρεά του 2005-2007)

Γι'αυτό και εμείς μεριμνώντας για την διατήρηση της ηπειρωτικής παράδοσης φροντίζουμε να κρατήσουμε στη μνήμη μας και αυτούς του θαυμαστούς ανθρώπους και τις αξιέπαινες προσπάθειές τους, καθόσον έβαλαν κι αυτοί το λιθαράκι τους στην Ιστορία αυτού του τόπου.

Με τιμή

Κώτσιας Χαράλαμπος
Εκπαιδευτικός ε.σ.
Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Ηπειρωτών
Ν. Ημαθίας

Σας παρουσιάζουμε μια καινούργια ιστοσελίδα

Σας παρουσιάζουμε μια καινούργια ιστοσελίδα που ανήκει σε έναν συγχωριανό μας τον Αντρέα Κώτσια (γνωστός και ως «ο γεωπόνος») που ζει στην Αθήνα. Ο Αντρέας προτείνει απίθανα οικονομικές λύσεις για όσους θέλουν να παντρευτούν ή να βαφτιστούν, αγαπούν την πρωτοτυπία και δεν θέλουν να ξοδέψουν λεφτά.

http://prosklitiria.com.gr/